Bir sonbahar akþamýydý, Hayata gözlerimi açtýðým ilk an. Meraklý gözlerle etrafý izledim, Ýskenderun’da büyüdüðüm her an. Her mevsimi farklý bir hayranlýkla seyrettim. Her mevsimde ayrý bir güzellik, ayrý bir heyecan. Doya doya yaþadým her bir saniyemi. Çünkü biliyordum bu eþsiz topraðý terk edip gideceðimi. Koþup oynadým ilkbaharýn eþsiz, Rengârenk, mis kokulu çiçekleri arasýnda. Yedim tadýný unutamayacaðým Meyve cennetindeki meyvelerinden. Bir köþede durup öylece seyrettim, Kýzýlýmsý yapraklarýn toprak üzerine dökülüp Çizilesi bir tablo oluþturmasýný. Ve yaðmurlar usul usul yaðdýðýnda, Dolaþtým aþk dolu dalgalarýn oynaþtýðý sahil kenarýnda. Ve yine bir sonbahar günüydü. Ýskenderun’u terk ettiðim gün rüzgâr saçlarýmý savuruyordu, Nasýl terk ederim diye düþündüðüm anda. Ýstemeden de olsa Ýskenderun’u terk ettim. Doðduðumdan beri tattýðým güzellikleri yitirdim. Ne çok isterdim geri dönmeyi, Ýskenderun’un sevgi dolu kucaðýna. Ne çok isterdim duyduðum özlemin bitmesini, Ýskenderun’daki sevdiklerime ve Ýskenderun’uma. Çocukluðumu, gençliðimi saran kuþaðým. Selam yolluyorum leyleklerin ak kanatlarýyla sana. Hatay’ýn baþ tacý, yüreðimin sultaný, Hasretim, özlemim, Ýskenderun’um. Bekle beni, döneceðim sana bir gün .. Sosyal Medyada Paylaşın:
seda kıyılı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.