Her sabah pencereme konan beyaz güvercin seni hatýrlatýrdý
Bu sabah fazla kalmadý havalandý birden bire
Sen kanatlarýna dokunmaya kýyamadýðým
Sýnýrsýz hayal dünyamýn beyaz güvercini
Sen masmavi, uçsuz bucaksýz umutlarýmýn hayal tomurcuðu
Gitme sakýn kal benimle…
Akþam olup, güneþ kaybolunca daðlarýn ardýndan sessizce
Kaldýramam zifiri karanlýklarý tek baþýma
Býrakma beni karanlýklara gitme hiç!
Bakamam coþkuyla sensiz
Gözlerimi dikemem gökteki ay’a yýldýzlara…
Kal benimle gitme ne olur
Gidersen yýkýlýr sensiz bu þehir
Yalnýzlýðýmý vurur yüzüme
Susar gökyüzü,
Güneþ gündüze
Ay gecelere küser
Yýldýzlar kayar bir bir
Sevda tomurcuðu hapseder kendisini kozasýna
Umutlarým karalar baðlar sensiz
Gitme sakýn kal benimle…
Kal benimle gitme ne olur
Sokul sol yanýma sol yarýmý yarým býrakma
Güneþ bir baþka doðsun her sabah
Gözlerimi sende açayým
Sýcaklýðýnla derin uykulardan uyanayým
Sen yanýmda, canýmda kanýmda ol
Gitme sakýn kal benimle…
Sakýn! Sakýn vedayý aklýna getirme
Býrakma tut ellerimi vedalaþmak yok!
Alýþkanlýk yapar ayrýlýklar, hem vedalarýn da sonu da yok
Her zaman ayrýlýklar kavuþmalara gebedir
Takma peþine zamansýz ayrýlýklarý
Gitme sakýn kal benimle…
//Suskunluklarýmý anlatamam öznesiz yüklemsiz cümlelerimle, sensiz hayatta sýðamam hiçbir yere! Gitme sakýn kal benimle…//
Mustafa KARAAHMETOÐLU
04.07.2015