Neyine güvenirsin, nedir bu kibir gurur, Her kes ruhunda gizli, olan manayý okur. Kimse inanmaz sana, boþuna hiç yorulma, Hak etmediðin tahta, kurulup ta oturma.
Öz benliðin bir tezgâh, karakterin malzeme, Çirkinler güzel olmaz, zahmet edip bezeme. Nedir bu hýrs bu haset, nedir bu kin adavet, Takdire tevekkül kýl, nerde tövbe nedamet.
Laftan baþka bir eser, görünmez bu halinle, Hesapta laf dinlenmez, hükümler amelinle. Umutlarýn ham hayal, gerçeklerden kaçarsýn, Bil ki yakýn çevrene, pis korkular saçarsýn.
Güvenme þu dünyanýn, aldatýcý zevkine, Kamaþmasýn gözlerin, solacak renklerine Nemrutlar, firavunlar, kara leke tarihte, Fazilet hak yolunda, sadakat ve mertlikte.
Yaþadýðýn hayata, ibretle baksan artýk, Ten libasýn iyice, oysa RUH cübben yýrtýk. Bir gün ayrýlýk vakti, gelecek þu dünyadan, Her halinden soracak, yeri göðü yaradan.
Necdet EREM Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet EREM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.