‘’’UNUTTUM’’’ Kalbim ilk defa çarpýyordu böyle delicesine, Her telefon çalýþýnda. Ellerim ilk defa böyle güzel þeyler yazýyordu, Sen oluverdikçe aklýmda. Yazdýkça yazasým geliyordu içimden, Bu kadere karþý. Ve bir sigara daha yakýyordum, Çakmaðýmýn karanlýklarda, bir fener misali, Seni bulmasýný ümit ederek… Ben ilk defa böyle seviyordum Vazgeçemiyordum bu sevilen sen oldukça. Hiç bir güç engel olamýyordu artýk bana Sende biliyorsun senden baþkasýný Sevemeyeceðimi asla ! Unutmak çözüm olacaksa her þeye, Unuttum dediðimde seni, rahatlayacaksan eðer, Al iþte söylüyorum, hem de yürekten söylüyorum, ‘UNUTTUM’ seni. Ýnanabiliyor musun peki buna, Seni bu kadar sevdiðimi söylerken, Ben inanmýyorum, biliyorum ki sen de inanmýyorsundur bu sahte sözcüðe. Sadece inanmak istiyorsun her defasýnda, Bana inanmadýðýn gerçeklerdeki gibi, Bu sahte sözcüðe de inanmak istiyorsun… REÞÝT ESÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
resit_esin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.