Gittin; Sevgin yarým kaldý içimde, Yaþayamadým seni, Ve elimde kýrýk dökük hatýralarýn, Atsam atýlmýyor, satsam satýlmýyor, Benden baþka kimse de sahip çýkmýyor… O hatýralarý; Hani mezar kazsam kendimle beraber içine koysam, Kara toprak bile kabul etmez, Püskürür bizi yeryüzüne tekrar, biliyorum. Þimdi ben nerde saklayayým, Giderken yerlere savurduðun o kadar çok þeyi, Nasýl yok edeyim ki içimdeki seni, Nasýl unutayým ben seni… Yýllarca raflara koysam, tozlansan öyle, Evimin baþköþesine tersi dönük resmini assam, Biliyorum; illa bir gün acýtacaksýn yine canýmý deðil mi? Resmini duvara assam ne olur ki, Deprem olur yýkýlýrsýn geceleri/ Raflardaki tozlu anýlarýnla yüreðim üstüne… Hangi eskici alýr seni ve hatýralarýný yüreðimden, Kim kýymetini bilir benden baþka, Kim artýk beþ kuruþ etmez resmine, yüz kuruþ verir, Ve evinin baþköþesine asar seni, Kim seni benden daha fazla sevebilir ki, Kim! Ýçimdeki seni çýkartýp da atamýyorum artýk, O kadar güzel anýlarý sarmalayýp, boþ odalara kilitleyemiyorum, Her seferinde yüreðimde ardýnda kalýyor, Yine caným yanýyor dur diyemiyorum bu kanamalarýna… Ben senden baþkasýný sevemiyorum, Sevemiyorum iþte, Sevemiyorum ey zalim!
REÞÝT ESÝN/ÞANLIURFA Sosyal Medyada Paylaşın:
resit_esin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.