“Âdemoðlu” dediðin insanýn genel adý.
Fark etmez erkek, diþi… Böyle edilir yâdý.
Karakterler farklýdýr… Benzemez tavrý, huyu…
Ýçinden mert olaný seçtikçe huzur buldum.
Yaþadým bu hayatý tatlýsý, acýsýyla…
Oturdum sohbet ettim; dinsizi, hacýsýyla.
Kimisi ufuk açtý, kimisi kazdý kuyu…
Gösteriþ ve riyadan kaçtýkça huzur buldum.
Çok çalýþtým, yýprandým… Helâlden aðýz tadým.
Bazen enayi dendi, bazen saf oldu adým.
Çekincesiz paylaþtým soframda aþý, suyu…
Muhtaca tebessümü saçtýkça huzur buldum.
Yârenlerim çok oldu, gâhi garip, gâhi bey…
Hepsiyle hoþ geçindim; olsam da muhalif rey.
Ýzale ettim daim zorlamadým þüyuu
Gönlümü garibana açtýkça huzur buldum.
Mühürledim nizânýn demir kapýlarýný
Diktirmedim üstüne küflü yapýlarýný
Canlý durdu her daim imaným ve beþ duyu
Ebedî Hakk yurduna göçtükçe huzur buldum.
-muhacir bozkurt-
Mustafa KÜTÜKCÜ
22.07.2015 – DENÝZLÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.