-Kin ve nefret kusuyorum hiç durmadan…

huyun suyunda boðulsun senin hemi
þu periþan halimiz mi bak o senin eserin iþte
övünebilirsin kan gölüne çevirdin ya alemi
sýðýnacak bir liman baþ koyacak bir diz ararsýn inþallah
elime geçsen de lime lime etsem etlerini
yine de içim soðumaz
her sokakta sen varsýn aða babalarýn emriyle
dolaþýp da senden bir iz aradým yüzüne tükürmeye
nefretimi o kirli yüzüne kusmaya böðürtüyle

önce inanmadým çimdikledim etlerimi
sonra uykudaymýþ gibi uyanmak da istemedim
bu kahpeliðin düþünden
iblis gözlerinin o sinsi mi sinsi gülüþünden
kopmak istedim bir an
öfkem þahikasýna öyle bir çýktý ki birden
sancýlarým var
evlatlarý göz önünde öldürülmüþ bir babanýn acýsý kadar

hani ya kan gözlerine dolar gibi
týrnaklar bir bir sökülürken etinden
hani paramparça olur ya yürek
etlerin ayrýlarak bölünürken üstünden
hani evladýn feryat figan da kalýr ya düþerken
kin’lenmiþtim canilerin hak ettiði ölümü verecek kadar
o masum gençler bir kahpenin bombasýyla parçalanýrken

melek gibi çocuklardý hain olmayý bilmediler
þimdi yokluklarýn da tükendim var olduðumu düþünmeden
ne istedin iblis o insanlardan
yoldan izden çýkarttýklarýn sana yetmedi mi
tam ciðerimizin orta yerinden vurdun bizleri neden
sen kana hiç doyamaz mýsýn hiç vicdan da mý yok sende
öyle bir kötü durumdayým ki þimdi
söndü gitti içimde ki bahar
size kin ve nefret kusuyorum hiç durmadan
seni o aðababalarýný akýttýklarý kanýn içinde boðacak kadar…




(20.07.2015) AZAP…















Sosyal Medyada Paylaşın: