Soðuk bir uðultu çýnlýyor duvarlarda,
Sessiz bir inleme gösteriyor kendini tabloda,
Umut var mý ki! Diye inliyor bir sâbi;Ekranda bir hoca, "var" diyor yanaðýndaki yara iziyle...
Güneþin doðuþunda hissedemiyorsan umudu;
Topraðýn, suya kanýþýnda göremiyorsan umudu;
Çocukta, oyuncak heyecaný göremiyorsan;
Yanaðýndaki yara izine inanasým var hoca!...
sana deðil!...
Ayrýlýk vakt-i zamaný, çýnladý sirenle...
Bir yazý bir kararname izledi. Direnme!...
Kurnaz bir göz, birbakýþ, bir imza...
Name name...
Dirensen ne yazar ki...
umut diye bir þey yok! Öðürme...
Kara sevda, kara yazý mýdýr?
Fincan bakýþta, izi var mýdýr?
Görünmezlik rüyasýnda yüzün var mýdýr?
Umut yok ki!... Eylem yok!...
Umut yok ki!...
Mücadelesizlik huzursuzluðunda akýyor gibiyim...
Kendine iyi bak demek istiyorum, beni düþünme sen!..
Biliyorum zaten düþünmeyeceksin!..
Düþünsen de bu ne diyor diyeceksin...
Bilmeyeceksin sigara dumanýnda tüten sen!...
Umut yok ki!...
Ama...Bu duman bu sis içimden hiç çýkmasa!...