Yüzler birikmiþ gözümde... Birer birer Ölüyorlar kirpiðimi ovuþturdukça Tek sen kalýyorsun aþina Kýyamýyor, Avuçlarýma hapsediyorum acý bakýþlarýný.
Ama yine de güvenme bana Ardýç kuþuyum ben. Hercai, Ýlk yaz yoksulu, ürperten soðuklarda Buz tutar kanatlarým. Ve dahi Kendi ölümümle beslerim kukumav kuþlarýný.
Onun için Yeltenme kafesinde saklamaya Alýþkýn deðilim buzdan tel örgülere Gizini saklý tutamaz, ipini salarým Özgürlüðün Aþkýn.