YORGUN BEDENIM
Hep sordunuz neden hiç yüzün gülmez
Körmüdür gözlerin bakarda görmez
Hiç kimse kimsenin derdini bilmez
Yaramda yaralar kanýyor benim
Ölümü arzular yorgun bedenim
Doðrudur bir kere gülmedi yüzüm
Körüdü hiç birþey görmedi gözüm
Fark etmeden geçti baharým güzüm
Yaramda yaralar kanýyor benim
Eceli arzular yorgun bedenim
Dört mevsim dumanlý karlýdýr baþým
Bitmedi kaderle süren savaþým
Ne acým dindirdi nede gözyaþým
Yaramda yaralar kanýyor benim
Ölümü arzular yorgun bedenim
Ne ok yarasýdýr ne hançer yaram
El yetmez derleyip toplayýp saram
Duyulmaz çýðlýðým feryadým naram
Yaramda yaralar kanýyor benim
Eceli arzular yorgun bedenim
Birde zulmet gece çöktüðü zaman
canýmdan can alýr vermezki aman
Aðrýsý acýsý sýzýsý yaman
Yaramda yaralar kanýyor benim
Ölümü arzular yorgun bedenim
Enver’der þu acým sýzým bir yana
Umrumda deðiller doymuþum cana
Periþan halimi sormayýn bana
Yaramda yaralar kanýyor benim
Eceli arzular yorgun bedenim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.