yitirmiþken gözlerini diplerinde inlerin
sýcaklýðý iniyor yüreðime parmak uçlarýnýn
güz güneþiyle titrek bir ezgi tellerinde kemanýn
boynum düþüyor; yüzünü seslendiriyorsun yumuþacýk
saçlarýn avuçlarýmda tel tel uzayan ýlýk bir desen
yollar seninle bükülüyor
yalýyor kulaðýmý bir nehir
yýldýz þarkýlarý dilimde
toprak ve güneþ rengarenk
seninle çiçekleniyor gece
sevgiyle ilerliyor zaman, dal dal, çiçek çiçek
elma bahçelerine bahar iniyor sessizce
yaþamak seninle özsuda akýp gitmek
geçmiþten geleceðe binbir gece bir masal
sarkýttan dikite damlayan armoni, bir abide bir ahenk
Þaban AKTAÞ
05.12.2000