Ruhuma ayna tutan bu vasýfsýz karanlýk Göðsümün kafesinden firar etti bir gece Birden kendime gelip düþler kurdum bir anlýk Beyaz çarþaf içinde yatýyordum öylece
Ellerim bedenimden sýyrýlmýþ da duruyor Cemalime bakanlar ahvalimi soruyor Kalbimi bin yerinden parça parça kýrýyor Kimsesizliðime saf tutuyordum öylece
Baþucumda piþmanlýk çevirirken çemberi Benim bu aciz halim aratmadý kamberi Bir koku var odada andýrýyor amberi Ciðerimde emzirip atýyordum öylece
Kutsal varlýk gibiydim her yanýmda ibadet Böyle idi gelenek böyle idi bu adet Son nefeste nasibim olmuþ muydu Þahadet Bir avazda eksilip bitiyordum öylece
Çabuk indim bu tatlý efsanenin atýndan Yolun sonuydu artýk ne kaldý fýtratýmdan Mahþerin zor hesapla geçilen Sýratýndan Eyvahýma bin eyvah katýyordum öylece
Yaðmur sonrasý toprak çepeçevre ýslanmýþ Nem kundaðý içine cansýz etim yaslanmýþ Sanki bütün bedenim baþtan sona paslanmýþ Bir kutunun içinde yatýyordum öylece
Bir iðne kadar vaktim kalmamýþ yitirmiþim Ne çabuk hayatýmý yaþamýþ bitirmiþim Gider iken yanýmda günahlar götürmüþüm Gamlý bir baykuþ gibi ötüyordum öylece
Tek solukla kýsacýk yaþandý bitti dünya Vakti zamaný geldi üstünden attý dünya Bir hiçmiþim meðerse bensiz de yattý dünya Piþmanlýðýmdý yüküm itiyordum öylece
Gülþah Gayret/ TEKÝRDAÐ
_
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.