Bilindik Bir Kardelen Masalı
uyandýðýnda rüyadan,
üstünde beyaz yorgan,
þöyle bir gerindi her uykudan uyanan gibi.
güneþti ilk ona merhaba diyen,
nasýl sevindi nasýl sevindi.
açýldýkça üstündeki kar yorgan,
baþýný güneþe çevirdi..
ýsýnmýþtý bedeni,
tomurcuktu o an açmak istedi.
Allahým bu neydi,
yüreðine anlam veremedi.
ýsýnan yüreði güneþi çok sevdi,
açmalýydý, güneþ onu görmeliydi..
acayip bir duygu seliydi,
bir fýrtýnaydý belki,
hissettiði.
daha önce yaþamadýðý bir þeydi,
açtýkça daha çok açmak istedi.
güneþ yakýyordu yüreðini,
susamýþtý özlemek gibi.
annesi ona demiþti,
kar altýna saklanmazsa ölebilirdi.
sevmiþti güneþi
giderse onu görmezse yine ölebilirdi.
düþündü karar verdi,
onsuz ölmektense,
güneþine aþkla bakarak,
içinde ona olan aþkla yanarak ölmek istedi.
güneþe aþkýndan nice kardelenler öldü,
oda duymuþtu hikayelerini..
biliyordu;
güneþe aþkkýndan ölümü göze alan, tek kendisi deðildi...
ONU SEVERKEN ÖLMEK, HERÞEYE DEÐER DÝYEREK CAN VERDÝ!
BÝR KARDELEN MASALI DAHA BÝLÝNDÝK BÝR ÞEKÝLDE SONA ERDÝ!
Sosyal Medyada Paylaşın:
K=a=R=D=e=L=e=N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.