sen, sýk sýk köþe deðiþtirirken sokakta bir sonbahar yapraðý dolduruyor yokluðunu, sen, çekip giderken boþluða, bir sonbahar yapraðý dalýndan düþüyor. ilk rüzgar yalarken tenimi sesin kulaðýma doluyor. bir notasý eksik ritüelin son paragraf boþluðundasýn sen yaðarken kar, aldýrmadan örtüyor seni altta kalýyorsun, kayboluyorsun...
çamur bulaþýyor ayaklarýma, dolanýyor sevdiðin þiiri, þairin "sen giderken ben" diye baþlayan, takýlýp düþüyorum ve kirliliðimi lodos yýkýyor. sen, varken camýmda patlýyor en deli fýrtýnalar ve bir son bahar yapraðý mührü oluyor gidiþinin hülyalarým kana bulanýrken en yalýn hatýralarýn eþliðinde çalýnýyor ölüm marþýn ve sen, hala aklýmdasýn sevgili...
k.z.
Sosyal Medyada Paylaşın:
azledilenzerdüşt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.