güneþ yoktu aslýnda,hiç doðmazdý bu diyarlara... ne zaman bir ýþýk hüzmesi görülse koþarlardý. çok sonralarý öðrenildim, buralara güneþ küsmüþtü... üstelikte kimse kimseye de aþýk deðildi... þimdi ne zaman izmire gitsem gece bile güneþi görürüm. bilirim ki burda herkes seviyor, seviliyor. belki bu yüzden güneþ aþký çok seviyor... bil ki, ben seni sevdiðimde ne güneþ vardý, ne de izmir... herþeyden önce sevdim, seni...
seni sevdimde, inandým yaþadýðýma...
R.ASYA dört/ mart/ikibin sekiz... antalya Sosyal Medyada Paylaşın:
rüya_asya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.