Bulutlar yere düþmüþtü Bense sislerin kucaðýna Asýlý kalmýþtý gökte güneþin takvimi Topraðý öpüyordu kuþlarýn gagasý Ve.................. Sen beni arýyordun bu kýzýlca kýyamette.
Üzerime yýldýz bereketi üþüþmüþ Gözlerime ay oturmuþtu Nefes alamýyordum aðzýma dolan ýþýktan Adýný fýsýldadým olanca sesimle Sadece kendim duydum Sanki saðýrdý tüm kainat
Belkide, karabasan bir düþün içine düþmüþtüm.
Sen neredeydin gün/eþim Göremiyor, Dokunamýyordum efsunlu yüzüne. Aðýr , Islak bir toprak kokusu geziniyordu burnumda Bahar mý dolanýyordu yoksa baþýmda.
Çiçeksiz bahar olur mu Çimlere deðmiyor ki ayaklarým Saðýmdan soluma çeviremiyorum bakýþlarýmý.
Söyle sevgili... Kim döktü bu humuslu konfetiyi üzerime Kirpiklerimde hala bir heyelan korkusu var. Denize ulaþmamýþ nehrimin kuruyan tortusu sýzýyor ellerimden. Kaydý kayacak umudumun direnci uçurumdan.