PENCEREMDE GÜL KURUSU ÖLÜLER

Sen is yüklü bir dumansýn

Sen kalýn bir perde
yine ruhun nerde...

Boþ sayfa
yazýlacaklar
bak avýucumda sen
düþüncemin savurganlýðýnda...

seni duyarken ,týnlarken sen içimde
sen bir kuþ gibi uçarken damýmdan
seni sakladýðým kurdelalý kutudan düþerken
koparken sen düþün baðrýndan
ve seni artýk çizemezken bile ...

gerçek halin düþündüðüm haline gülerken
ve senin kokun sönerken odamda
ve baðrýmdan sökülürken yüzün
ve sigaramýn tadýna sinerken elvedalarýn ...


sen ve korkutmak
ben ve korkmak
az olan ve aþk
çýrpýnýyor iþte ...

duvarlarda sen
beni kendime kilitleyen
sen dudaðýmdaki nefret
tehlikeyle seviþmem sen

hayýrsýzýn teki soðuk,
buzdan öfkem sen
sen kül dolu gözyaþým
tuz içinde...

o aþýk gibiydi
bana söylediðine göre
yakardý ateþini sýcaðýn

yani
sen öylece
kaðýtlardaki ok,
sözlerimin takip ettiði...

yani
ben öylece
öyleki kanarým ben
inanýrým bir çocuk kadar
kaðýttan geminin aþacaðýna dalgalarý...

ben aslýnda kendi kendimi hep,
olmayacak yalanlarla durdurmuþum
seni tekrar ve tekrar sevmek için
sana bir taht için,
kendime dikenli taçlar takmýþým...

þimdi yeþil yapraklarýný öpmek ussuz bir aðacýn
ve aldatanlarýmýn yüreklerine dur demek
pencere aðzýnda perdelerle yüksekçe bir gülüþ þimdi
þimdi sigaranýn dumanýna gömmek katilleri

þimdi tepede buluþmak uzakla
ve iplerimi açýp yüzmek denize
ve sandalyenin üstüne çýkýp yýldýzlara dokunmak ...

bir idam sehpasýnda kör dualar ettinmi tanrýya
sen kendi kendine uyurken ...
Sosyal Medyada Paylaşın: