Vazgeçtim bitkin düþlerimden, Gözyaþlarýmýn ýslattýðý çehremden. Olmayanlarý olur görmekten çekindim, Ýçimdeki sisli perdeden vazgeçtim. Bir kendime döneceðim, Taþlaþmýþ yüreðimi göreceðim, Çaresiz kaldýðýmda ise ürkeceðim. Baþlamadan bitireceðim galiba, Mecalsiz baþladýðým hayata, Elveda diyeceðim. Usul usul tekneye gideceðim, Ezanlarý dinleyeceðim. Sessizce þafak vaktini izleyeceðim, Belki de vazgeçeceðim kendimden. Fakat yine de kendime döneceðim. Gözyaþlarýmýn ýslattýðý dudaklarýmý göreceðim, Yüreðimdeki yaðmurlarý dökeceðim, Öyle götüreceðim bedenimi tekneye. Belki de mecalsiz baþladýðým hayatý göreceðim, Ama yine de kendime döneceðim. Ezanlarý dinleyeceðim sonra, Nefesimi kocaman bir su kütlesine gömeceðim. Buðulu hülyalarýmdan vazgeçeceðim, Belki de uzaktan uzaða kendime güleceðim.
( 17.06.2008 )
Sosyal Medyada Paylaşın:
Naile Arslandoğdu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.