Garipler Mezarlığı
Þöyle baktýðýmda gördüm, garipti taþý,
Silinmiþ üzerinden, okunmuyor ki yaþý,
Yanýna konulmamýþ, ana-baba, gardaþý,
Anladým ki burasý; garipler mezarlýðý!
Bu dünyada ki gibi, mezarý da yalnýzdý,
Uzayda tek baþýna kalan garip yýldýzdý,
Ne güldü bu hayatta, ne sevindi, ne kýzdý,
Gönlü çok boldu ama hiç bitmedi darlýðý!
Vefatýnda dediler, kabri nere kazalým?
Mezardan çýkan taþý, kenara mý dizelim?
Baþucundaki taþa, gariban mý yazalým?
Bilmem ki bir mezarýn, olur mu pazarlýðý?
Garibanlýk bitmiyor, Dertli bunu anladý,
Neler gördü hayatta, hele neler dinledi,
Uzatmadý yazýyý bu þekilde sonladý,
Fark etmez ki ahrette, insanlarýn varlýðý!
ERDEMLÝ-07 Haziran 2013-Cuma
Cafer AKSAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.