hayatýn þakasý yok, en sýcak günler de üþürsün en soðuk günler de de yanarsýn.. yüreðindedir direksiyonun, çoðu zaman da çarparsýn duvara.. ne eylersin kalpler kör olunca, gönül öksüz bir çocuk gibi karþýdan baktýkça, alýnan nefesler yetmezler ki soluða, kanatlanmaz umutlar, gölgelere dahi hasret olununca.. sonbahar da ki gibi dökülür yapraklarýn, gündüzlerin gece olmuþlardýr çoktan, güneþ hiç doðmaz artýk.. yörüngeler karýþmýþ, istikamet mechul, günler kim kime dum duma ama daha nereye kadar.. sanma ki pil bitmez verilmiþ sadakan olsada.. pamuk ipliklerinden medet umarsýn, medet umarsýn amma dönüþü olmayan bir yola girdin mi nafile.. yoktur artýk kurtuluþun, belki yumuþatýr sevgi iniþini ýlýk bir rüzgar estirir bugünden ertesine alýrken seni alýrken seni öpücüðünle beraberin de...
(Berlin,11.07.2015)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.