KARTOPU SARSIN BEDENİMİZİ

Bedenimizin sonsuzluðunu, kartopu sarsýn,
Kalbimizin güzelliklerini gönüllere akýtsýn.
Merhamet çiçekleri açsýn, solgun benizlerimizde,
Benizlerimiz coþsun, yorgun denizlerimizde…
Bulutlardan akan mürekkepler,
Daðlarý çizsin, mevsimleri kucaklasýn,
Hüzünlü duygularla topraðý nakýþ nakýþ iþlesin.
Irmaklar kývrým kývrým akarsa susamýþ gönüllere,
Bereket fýþkýrýr, çorak gönüllerden gönüllere.
Ruhumuz sevinç gözyaþýyla kartopu yuvarlar,
Bütün mahlûkatý beþere, mutluluk örer duvarlar.
Bahar solucanlarý; kývrýla kývrýla Allah der;
Baþkasýnýn hakkýný yememek için kendini yer.
Kuþlar, kanatlarýyla haykýrýr hakikatleri,
Haktan baþka söz söylemez dilleri.
Her bir telek, tüy huþu ile hu çeker,
Hakikatin özüne doðru çekip gider.
Balýklar korkusuzca tevekkül denizine dalar,
Yunuslarý misafir edip dalgalarý sarar,
Bulutlardan yuvarlanan kartoplarý,
Gözbebeðimizin derinliklerine akar.
Yaðmur damlalarý semayý toprakla baðlar,
Elif gibi dimdik durur alýnlarýmýzý daðlar,
Minarenin ruhu tevhitle yükselir,
Her bir tevhit dünyayý inletir…
Güneþ gülümser, donuk suratlara,
Ay þarký söyler, kara bulutlara.
Tefekkür denizinin suyu tükenmez,
Tevekkül ýrmaklarý çaðlar gönüllere.
Tövbe kapýlarý sonsuza dek açýlýr,
Hatasýnda ýsrar etmeyenlere saçýlýr.
Sakýn küsme, çiçek ve böceklere,
Kendinle barýþýk ol, kendini sev,
Seni seveni sev, o sana uzak dursa da.
Ebedi hayat için sonsuzluðuna hazýrlan,
Ýbadetleri bertaraf etme güzel bedeninden.
Kalbin tatmini, yaþamakla olur Ýslam’ý,
Yoksa kalpte ne bet kalýr, ne de bereket…
Seni, sen yapan sonsuzluða yolculuk yap,
Tevhit, teslimiyet, sabýr küpüdür,
Asýl gayen Allah’a hakiki kul olmandýr.
O zaman kartopu olup yuvarlanýrsýn,
Allah’ýn nimetlerinden mahrum kalmazsýn,
Dilediðin cennet bahçelerinden birine girersin,
Sen orada asla erimezsin, muradýna erersin...
Gel! Kartopu ol, yuvarlan cennet bahçelerine,
Ýki dünyaný da kazananlardan ol, er muradýna…
05.07.2015
Yozgat
Sosyal Medyada Paylaşın: