Ne garip degil mi hep mutlulugun pesinden kosariz ama sonucta mutsuz oluruz. Sonra bunye mutsuzluga o kadar alisir ki mutlu olma ihtimallerini reddeder beynimiz . En son da alismiz oldugumuz seyin kaderimiz oldugunu kabul edip cabalarimizdan vazgeceriz. Ama yine de uslanmis sayilmayiz. Hep iki seyin arasinda gider geliriz. cokca mutsuzluk <> mutluluk az... Sosyal Medyada Paylaşın:
bir mechule Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.