Sanki oyuncaklarýmý aldýlar Cepheye heybeye koydular Beni çýrýlçýplak koydular Gözümün birini oydular Annemi babamý sordular Sordular sordular sordular Soðuk duvarlar týrmanamýyoruz Saklanacak yer yok, þimdi yaðmurlar Onlar öldü artýk ! Topraðým için öldüler Siz öldürdünüz Diri diri gömdünüz Bir tek bizi gördünüz Aðlayan çocuk býraktýnýz Hüznü mendile sardýnýz Þimdi acýmasýzlýk sizde Güç sizde Kabullenmek gerek Kýzýl bulutlar bizde Yerler yataðýmýz gökyüzü yorganýmýz bizim Gülüþlerimi çaldýnýz Acýmasýz hayat sizde Barut kokusu en güzel parfüm oldu Vurdumduymaz baðnazlýk diz boyu Silahlarýn gölgesinde Oyun oynamak çelik çomak O ruh nerede bizde Onurumuzla anýlarýmýzla yaþayacaðýz Baþarýnýn sonucu bu mu Kuþ sesi bir çocuk Kanatlarý olmayanlar uçamazlar Çalýnmýþ umutlarýmýz Biz buradayýz Hani siz neredesiniz Bizim bu topraklar Çekin gidin Kardeþim benden daha küçük Midesi çoktan göçük Gözlerimiz bulut gözü Ýçimizde nefret Kurþun makineleri boðazýmýzda Dikenler içindeyim Ayaklarým acýyor anne Ellerim donuk toz toprak Neredesin þimdi sen Açlýk var korku yakýyor içimizi Dünya deðiþti artýk Çocukluðum böyle miydi Kýzýl duman ördü bizi Kimse bulamaz izimizi Kim görür gözyaþýmý Kardeþimin mamasý barut Kabullenmek en iyi þey Susmak gerek Savaþta nasýldýr çocuk olmak
Behçet Bük 925/9.7.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.