Seyahat

Ezik bir kalp gözlerinde tomurcuk
Daðlar, sahralarý seyrana çýktý
Vah zavallý çocuk, nazlý yavrucuk
Midesi doluydu, kalbi acýktý

Çýktý bir tepeye yüksek mi yüksek
Baktý, etrafýna nazar gezdirdi
Sonsuzlukta zerre, altýnda tümsek
Zevkine doyulmaz sonsuz seyirdi

Altýnda yemyeþil engin ovalar
Uzanýr bir uçtan ta öbür uca
Yeþilleri sarý morlar kovalar
Derede akan su berrak duruca

Kýþýn bir kere de yolu geçmiþti
Sessizlik hakimdi ölü kefene
Güller periþandý bülbül susmuþtu
Rastlamak ne mümkün böyle ötene

Biri uyandýrdý onu uykudan
Mahmur gözlerini oðuþturarak
"Ne büyüksün dedi ulu yaratan!"
Huzurda el pençe divan durarak

Yaðmur pak kalbine düþtü topraðýn
Sanki aþýk maþukuna kavuþtu
Kemiðe can geldi dalýn, yapraðýn
Ýlahi emirle meyve oluþtu

Kuþlar böceklerin musiki sesi
Bahçede bir bülbül Hakký zikreder
Sarhoþ eder hissi keser nefesi
Bu zikir sesleri ruhu mest eder

Dönerken ruhunda bahar çiçeði
Kalbinde açmýþtý kýrmýzý güller
Uyandý birazcýk gönül bahçesi
Baþladýlar orda zikre bülbüller
5.5.1982

Sosyal Medyada Paylaşın: