AKLA SEN GELİNCE

koca bir ömür kaymýþ giderken
oluþan kývrýmlarýn içinde
yanardaðýn püskürttüðü, lavdý sanki
katmerleyen, örten, gizleyen
anlayamadým ödenen aðýr bedeli
iþte bu yüzden !

nasýlda kalmýþ bodur, o selvi boy
kýrdaki alýç aðacý misali
yere uzanan dallarý
anlatýr o emsalsiz meyveyi
uzun yaþarým;meyvem onun için kýymetli
der gibi sanki !

taakat lazým !
alamýyor iþte bel iki büklüm
gözler hedefte fersiz
kartalýn, avýna kilitlendiði devirlerin, hayli gerisinde
eller, deðil o pençe kuvvetinde
ayaklar ise direniyor
rezil olmayým diye!

geriye kalan ise
kuru bir nefes ve ilk günkü ritminde atan yürek
her türlü olmaz’a sanki çekti rest
yenilen pehlivanýn yerdeki hali
desinlerdir deðimi ?
künde, elense paça kazýk
ancak musallada verir
yiðit yere sýrt !

iþte bir çýrpýda aktý
yaþanmýþ lar gözden beyne
zorlansa da
gerilmiþ yaydan fýrlayan ok misali, inerken yüreðe
sis perdeleri nasýlda yýrtýlýyor
akla sen gelince !


Mustafa Yilmaz (sertesenyel)
2015/Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: