Tembel

Yanýldým þaþtýmda bir su istedim,
Bardaðý gösterdi, vermedi tembel.
Elimi uzattým, nasýlsýn dedim,
Uzattýðým eli görmedi tembel.

Ne iþ yapýyorsun? Cevapsýz kaldý,
Kendi dünyasýna daldýkça daldý,
Yerdeki eþyasýn baþkasý aldý,
Neden aldýn diye sormadý tembel.

Aðzýný açmaya hali yok gibi,
Çalýþýr görünür, balý yok gibi,
Bahçesinde bitki-çalý yok gibi,
Kendisini asla yormadý tembel.

Eline-yüzüne konan sinekler,
Onlarý kovacak birini bekler,
Ne bir söz konuþur, ne de söz ekler,
Elinde çamaþýr, sermedi tembel.

Bahçesinde can bitecek topraðý,
Etrafýný sarmýþ, örümcek aðý,
Ýþlese yetiþir meyvesi-baðý,
Bir kez dahi çapa vurmadý tembel.

Dertli, bunu görüp þiir yazýnca,
Ýnsan ne diyecek, candan bezince,
Vücudunda yaralarý azýnca,
Bir kez olsun merhem sürmedi tembel.


ERDEMLÝ-07 Temmuz 2015 Salý
Cafer AKSAY

Sosyal Medyada Paylaşın: