YAĞMUR VE HÜZÜN

Yaðmur yaðýyor istanbulun boþ sokaklarýna
Saðanak, dolu dizgin, ince bir müzik eþliðinde
Parklardaki banklar sýrýlsýklam, ölesiye
Yollarda ince bir billur ýþýltýsý, karanlýðý delip geçen
Rahmet denen þu yaðmuru herkes severde;
Bir ben sevemedim, oldum olasý hemde.
Hep hüznü hatýrlatýr bana yaðmur
Nedendir bilemem hep içim kararýr yaðmurda
Belkide yaz çocuðu olduðumdan sevmiyorumdur
Belkide bana yalnýzlýðý hatýrlattýðýndan...
Þiddetli yaðmurdan insanlarýn kurþun yemiþcesine kaçmalarý,
Gökyüzünün anlamsýz ve iç karartýcý bir renge dönüþmesi,
Romantiklerin aksine ölümdür bana yaðmurda yürümesi.
Beynime çakýlan bir çividir adeta her yaðmur damlasý,
Ruhuma bir hançerdir yaðmurun iç gýcýklayan sesi.
Dedimya, sevmiyorum yaðmuru oldum olasý,
belkide yaðmurlu bir günde olacak kalbimin son çýrpýnmasý...


Cihangir Özyürük
Sosyal Medyada Paylaşın: