yýllardýr ayný yalnýzlýk
sana geldim sýkýldýkça
ama sen hiç gelmedin;
ah bilseydin bir
seni ne kadar çok özledi
evim, kapýsý, kapý kolu
mutfaðý, odalarý, balkonu
çay bardaðý, kahve fincaný
yataðým yastýðým yorganým
saklýsýnda heyecaný
ah bu sensizlik
kökten gövdeye sürgün
ufka rengârenk boya
baþlayýp biten gün;
tinimde yalnýzlýk
tenimde damýzlýk; güle maya
ötüþüne ahenk bülbülün
-II-
kuþlar da iþte böyledir
alýþtýðý balkona her sabah
yem diye uçarak gelir
ve gözlerin her sabah
ufka doðan güneþ
dünyaya açýlan ýþýklý pencere
kuþluk vakti yükselir
ruhum seninle týngýr mýngýr
kapaklý kaynar tencere
kokusu buðul buðul
gözlerimde nemi;
gözlerin hep öyle mi
sen de ki demlik
ben diyeyim yemlik;
sen öyle, ben böyle iken
kimden gelir bu kemlik,
aramýzý bulsa kuþlar;
yapmadýlar bir hakemlik
Þaban AKTAÞ
07.07.2015