Ağla İstanbul

Zaman ateþ olmuþ yakýyor seni
Bu yangýndan sön de aðla Ýstanbul
Moda cephe almýþ yýkýyor seni
Gel kendine dön de aðla Ýstanbul

Geceleri geçtin sabah boðuldun
Eðilmez sanmýþtým sende eðildin
Bende biliyorum böyle deðildin
Mazimizi an da aðla Ýstanbul

Nice asýrlarý bastýn baðrýna
Çað açýldý, çað kapandý uðruna
Varsýn kulak verilmesin çaðrýna
Yüreklere in de aðla Ýstanbul

Yedi tepe üstü yükselen mana
Karanlýkta ýþýk tutuyor cana
Günbegün hasretle yanarým sana
Sende bana yan da aðla Ýstanbul

Kaderin mi senin bu çile böyle?
Kendinden sürgünün biter mi söyle?
Ezanla halini arz-ý hal eyle
Gökyüzüne sun da aðla Ýstanbul

Ýstanbul! Olmadý kimse sana yar
Sokaklar, caddeler aleni mezar
Seymani’yle kader birliðinde var
Ben aðlarým... Sen de aðla Ýstanbul

1 Nisan 2005-Ýstanbul

Ömer Kara (Kul Seymani)
Sosyal Medyada Paylaşın: