Sen gideli dolaþýyorum yine adý bilinmeyen sokaklarda ... Duvarlarýna gölgen düþüyor, topraðýnda ayak izlerin var dar virajlarda... Güneþ de ayný tür doðuyor Yaðmur da ayný yaðýyor arabir gök de ayný sesle gürledi Rüzgar yine hazin bir þekilde titretiyor bedenimi doðanýn çocuklarýndan farklý sevdiðim-Rüzgar! kokunu getiriyor arada burnuma ... Binalar arasýnda sýkýþýp kalmýþ boþ daire. uðruyorum bazen, her köþesinde eskimiþlik olan odasýna eski masanýn üstündeki yýrtýlmýþ kaðýtlar rengi yýpranmýþ duvarýndaki eski resimler senin geçmiþine götürüyor beni. Evden çýkmadan son yaktýðýn sigaranýn kökü kalýyor halen, eski sararmýþ kül tablasýnda daðýnýk yataðýn ve baþ ucundaki bir bardak su seni andýrýr sararmýþ þeffaflýðýnda... Terasda yuva kurmuþ barýþ kuþlarý her yýl yavru üretiyor yumartalarýndan kanat çýrpýp uçmayý ilk bu evde öðreniyor uçuk çatýnýn kararmýþ demir parmaklýklarýndan. Her hafta uðruyorum böylece Seni bende yaþatan anýlarýna ...
Aysel Abdullazade ... 01.07.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aysel Abdullazade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.