ÖMÜR SÜRGÜNÜ
Aðla gözlerim aðla gün aðýtýn günüdür,
Gözlerimden süzülen gönlümün sürgünüdür.
Yazýk oldu sümbüle, laleye ve bülbüle,
Rengârenk bahçedeki o nazlý gonca güle.
Ben de genç oldum dinle severdim hakikatleri,
Bulamazdým dünyada bileðimi bükecek biri.
Saçlara ak düþünce anladým her þey yalan,
Bir kaç silik anýymýþ hayattan arta kalan.
Sevdalarda yaþadým, aldandým birçok kere,
Birçok kalbi de kýrdým inan ki hep boþ yere.
Ýhtiyarlýk çökünce kayboluyor heyecanlarýn,
Ardý ardýna baþlýyor çekilmez hezeyanlarýn.
Ne bahar kalýyor ne güneþli günler geriye,
Kar kýþ olmasa da korkarsýn üþürüm diye.
Sýzým sýzým sýzlýyor þimdi hep bacaklarým,
Yürümeye derman yok nerde yapacaklarým?
Yorulmayý bilmeyen bu beden benim miydi?
Hiçbir iþ yapmasa da her zaman yorgun þimdi.
Nerdesiniz ey dostlarým hani hep beraberdik,
Tatlý acý günlerde hep muhabbet ederdik?
Aðla gözlerim aðla gün aðýtýn günüdür,
Gözlerimden süzülen gönlümün sürgünüdür.
MESUT ÇÝFTCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahtiyar çiflikci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.