Leyla oturmuþ, Evlerinin dýþarýya bakan balkonunda. Entarisi ipekten ince, Gül desenleri ve gümüþ suyu renginde. Radyosu açýk, Düþünüyor müzik eþliðinde, Üzüm kurusu ve çekirdeði ellerinde.
Daha sýcacýk sütlü kahvesi, Onu maþuk etmiþ bahar esintisi, Ay doðuyor yüzünde, Leyla bu akþam öyle güzel ki, Ab-ý hayat suyu var gamzelerinde.
Yine Leyla hep Leyla, Ah be Leyla.
Oturuþu duruþu bir baþka, Asalet var bir anlýk bakýþýnda. Yürekleri derbeder eder, Bir boksör edasýyla. Ona varan gönüller olmuþ müptela.
Yol onun yolu, Menzili aþk ile,sevda ile dolu, Bedelini boþ ver, Ona varýrsa ne olur ruhun sonu? Titretir þairi Seyyahý bu tutku.
Yine Leyla hep Leyla, Ah be Leyla.
Vagif Seyyah Hüseynov
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.