Yufkaca yüreðime Rahman Rahimden kut ol
Günah kokan tenime zümrüt ile yakut ol
Soyum; Yesevi ile Seyit Harun Velidir
Üç Beþ Yedi Kýrklarla Hak sohbetidir derdim
Yüz sürüp öptüðümse mübareðin elidir
Ýnzivaya çekilip göðün katýna erdim
Hak der Hakkýn yoluna suçlu bedeni serdim
Müfrit ile tefrite devamlý göðüs gerdim
Dergâh divanýndayým günahlarýma inat
Sorma pirim halvet mi! Koyusundan derinden
Yaradan’ý anarken cem-i cümle kâinat
Nurlar serpildi bir an yüreklere serinden
Kul hisse çýkarýrmýþ sonsuzluk eserinden
Pirim, çaktýðýmýz mýh sökülür mü yerinden?
Bak! Perde aralanmýþ kalp atýþým tekliyor
Vuslat anýmýz! Çekil, çekil de Karagüle
Ayaðýmýz çukurda gönül medet bekliyor
Rabbe açýlsýn lale sözse düþmeden güle
Bitmedi çýraklýðým deme hiç güle güle
Noktayý nasýl korsun devam eden virgüle!
Diller anarmýþ, ne ki! Gönül’e “O” dolmadan
Çilehanedeyim ah! Andým demek ne ala!
Tenler yanarmýþ, ne ki! Öz yanýp, köz olmadan
Hamdým; piþtikçe piþtim yandým demek ne ala!
Rable baþ baþa kalmak kalbimde ki müptela
Levh-i Mahfuza yazmýþ kaderi Hak Teâlâ
Pirim; uzat elini geldim senin kapýna
“Elif” oldum dosdoðru yine yaranamadým!
Tefekkürle sýðýndým Tevekküllü yapýna
Sükût eyledi dilim O’nsuz barýnamadým
Örtünün Uz’u kefen asla sarýnamadým
Nurlarla kýrklandým da yine arýnamadým!