I.
Ruhumdan boþalacakken ukdeli ilenmeler en gaddar dualarla;
lisanýnca aðýtlanan yarým dilli yakarýþlar
ayartýyor ruhumu,
/uyarýlmýþ þehvetlerin/
karanlýðýndan daha soðuk dudaklarýn
kanamalý tüm yaralarýma merhem olacaðýna yeminler vererek...
Parmaklarýnda sýrroluyor ruhum kaygýlarýyla...
Yaralar kapanýyor
/ evet /
acýlarým asla...
Ben istemesemde, kaderim sýrýlsýklam...
Hiç bitmiyor riya ezberindeki þiirlerde,
yaðmur duasýnýn çoraklýðýndan daha donuk bakýþlar!
gözlerimdeki ýþýltýlarla masum bir lika ...
Oynayabildiðin en masum rolünde bile kýrýyorsun kapýlarýmý
Atýyorsun bedenimi Güneþ’siz harabeliklere...
Ben tam ikna olmuþken kaderime, yine
/gidiyorsun/
kaderimle baþ baþa býrakýp da sensizliði;
gidiyorsun yýldýzlarla kýrýþtýrarak,
dudaklarýnda son bir gülücükle,
ve ben son bir kez süpürüp atýyorum,
hayallerimden sevinçlerimi......
Allah aþkýna,
oynayýp durma benimle bir çocukmuþum gibi,
dönme bir daha!
Üstüme sinen hüsranlarda eskidi yaþým
ve bîhuþ gülücüklerin ardýnda hep cenaze törenimi yaptýn...
En unuttuðum yerde anlatmalarý yok mu aþký,
doðrusu deðersiz birine, benim gibi ?...
Lanet olsun bu þiirlere!...
II.
Parmaðýmda bir yüzükle,
bir yýl daha geçti.
Bu nasýl bir niþanlýlýk
Anlamadým gitti!
Ýnsan beþ yýlýný nikahlý geçiremezken,
b eþ yýldýr niþanlýlýk olacak þey mi?…
Toplaþtýk ailecek,
oturduk bir masanýn etrafýna,
bir karar alacaktýk özde,
tartýþtýk, kavga ettik, küsüþtük,
Bir de damatla konuþalým, dedik;
niyeti yoksa nikaha,
bitirmeye karar verdik...
Damatý çaðýrdýk telefon edip,
Güya, .
Istakalarý aldýk.
O bize ne zaman gelse,
hep okey oynarýz ya,
onun alýþkanlýðý…
Babam bir laf sýkýþtýrdý taþ arasýna,
“dost var, düþman var, olmaz ama beþ senedir,” diye;
Bozuldu benimki hemen, kafa tuttu babama:
“taþ taþýrým, laf taþýmam!”
Taþlarý taþýdý saða sola, birbirinden ayýrdý,
Istakayý açarken, ‘okey’ diye baðýrdý!
Kumarda kazanan aþkta kaybeder,
Al yüzüðünü, bunca oyaladýðýn yeter…
Babam biraz þaþýrdý,
Yumruðunu savurup, ‘oley!’ diye baðýrdý.