KÜL GİBİ
Bugün benim figanýmdan ahýmdan
Kýrýldý kalemim yazým kül gibi
Döker oldum dü çeþmimden yaþýmý
Kirpikler ýslandý gözüm kül gibi
Þu dünya içinde figandýr iþim
Ol kahpe felekle belalý baþým
Hasretim bahara geçmiyor kýþým
Kaybettim yazýmý güzüm kül gibi
Düþtüm ki yollara beni bulayým
Kanayan yarama merhem olayým
Çare mi var bu dünyada güleyim
Yandý ciðerciðim sýzým kül gibi
Az mý yedim nadanlarýn taþýný
Silemedim gözlerimin yaþýný
Dizgin ettim artýk gönül iþini
Yandý ya bu caným özüm kül gibi
Ýstemem dünyayý sevdadýr derdim
Kederdir mekaným beladýr yurdum
Göçeyim dünyadan kalmasýn ardým
Yorgundur dizlerim izim kül gibi
Zemheri borandýr baþýmda dönen
Cananýn narýdýr sinemde yanan
Yaralý mýzrabým perdeler viran
Tutuþtu tellerim sazým kül gibi
Çok oldu dertlerim sustum oturdum
Þu garip gönlümü gama batýrdým
Kasteyledim kendi kendim bitirdim
Eðildi yerlere yüzüm kül gibi
Bir merhem bulamam zahmýmý saram
Çalýndým çýrpýndým kapanmaz yaram
Yoktur ki tabibi yanýna varam
Yokuþtur yollarým düzüm kül gibi
Eydür Emrah serseriyim cihanda
Geçti ömrüm mihnet ile bu handa
Bir umut kalmadý gelen zamanda
Kora döndü dilim sözüm kül gibi
12 Mart 2014-Çarþamba
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cumhur Kızılbel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.