Hayat dedi adam nasýl gidiyor?
Almýþ baþýný gidiyor dedi gamsýz
Aha þurama çöreklendi gitmiyor dedi dertli
Hayat yolcu mu ki gitsin dedi biri
Diðeri yolu varsa yolcu sayýlýr dedi
En çok da hayatý yok sayan var mý ki gitsin dedi
Onu ben taþýyorum dedi ötede oturmakta olan baba
Gittiði yere kadar dedi ihtiyar gözleri ufuk kiriydi
En çok benden gidiyor dedi anne
Hep gitmiyordu aslýnda hayat buradayým diye baðýrdý çocuk
Ah hayat ilahi sen
Kaç rengin varsa boyanýp süsleniyorsun
Millet gelip gittin zannediyor
Sen duruyorsun bizler gidiyoruz
Sen duruyorsun bizler geliyoruz
Ah hayat sanki var mýsýn?
Tövbe tövbe.
Umudunun ýrgatý bir adam
Yokluðu olan bir vakitten alýp yalnýzlýðýný
Gitti sebeplerini bilmediði sevdasýna
Ona ilkin oðul dedi
Daha öncesinde karým demiþti
Annem dediðinde babam dediðinde zaten vardý
Ama ahirinde oðul demiþti
Umudun tam hizasýna koyarak
Umudu uluyan bir nefs oldu
Dostlarý duydu baþýna üþüþtü
Vah dediler sen ne ettin de bunlar geldi
Bu koyu günahlarýn bedeli musibetler
Ben dedin ben bir gecenin kaþý altýndan bakýp cihana
Hiç olduðunu anladým yarýnýn
Artýk oðul demiyorum
Onun yerine yediðim içtiðim her þeyi kusuyorum
Ben benim var olduðum her anýn bedeliyim
Öyleyse bu musibetlerde benim giyimim kuþamýmdýr
Telaþ etmeyin ölünce geçer!