Yeþerttim umudu, sana yürürken.
Heveslendim bir an, boyuna senin.
Daðlar ve denizler orda dururken
Nasýl da akmýþým, kuyuna senin.
Gururum incindi, çýkmam pazara,
Dilerim rastlarsýn, göze nazara,
Gel desen çaðýrsan, beni kazara.
Uðramam bir daha, koyuna senin.
Düþerse yollarým senin iline,
Taþ yýðarým sana çýkan yoluma,
Rüzgar gibi esmem, deðmem yeline.
Ok olsam gerilmem yayýna senin.
Seninle kuþandým dolandým kahra,
Doldurdun içimi buladýn zehre,
Þifayým diyerek dönüþsen nehre
Dalga olsam vurmam, kýyýna senin.
Aþsan ovalarý daðlarý delsen.
Birisi’ ni alýp yanýma gelsen.
Diz çöküp yalvarsan, kadrimi bilsen.
Neyine güvenem neyine senin,
Zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.