Hayat arkadaþým, yoldaþým olmuþsun. Kah önümde, kah arkamda gidersin Her an ve an enseme yüzüme solursun ...Göz görmese de seninle yaþýyorum.
Bazen bir sevgili kadar yakýn ve sadýksýn Yaný baþýmdan hiç mi hiç eksik deðilsin Kimi zaman can alýcý Azrail ile yoldaþsýn Ýþte senin adýn kaderimde yazýlýsýn
Kimi geceler sýrdaþým oturup dertleþtiðim Yaratandan gelen bir maneviyatýmsýn Gün gelecek seni bir mey gibi tadacaðým. O anda seni tanýyacak adýný söyleyeceðim.
Sen yaþamýmda her an yanýmda varlýðýmdasýn Adýný zikre varmaz dilim ama seni anlamaya mecburum Göz kapanýr dil susar beden sýcaklýðýný yitirdiði an Bilirim ki sen benim gerçek yol arkadaþýmsýn.
22.01.2010 / 15.45
Bu þiirim Hastane bulunduðum zamanlarýn anýsýnadýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel KARATAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.