bu ben
kanatýrdý kendini acý soluk soluða
sessiz yeller gibiydi eser olmaz yerlerde
aðacýn saçlarýnda arardý vuslatgahý
izinin yortusunda ne bilirdi kokuyu
bu gönül
susardý sus haline bülbülken küs gülüne
bir serçe sevincini maþuka söylenirdi
her zaman göðsü siper ötün en aþklar için
sarhoþ bir balyoz gibi inerdi her yerine
bu ömür
saçlarýna yaðardý yýldýzlardan dökülüp
antika ve kýrýlgan vazoydu yokluðuna
ucuz öfkeleriyle gizli sarmaþýklara
tutunur gezinirdi tenhasýnda ömrünün
Sami ARSLAN Karþýyaka ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.