Yüreğime yazılmış bir kitap gibi

Gece solar parmak uclarýnda,
Sonra bir sancý baþlar,
Bir sokaðýn tavaný çöker,
Maviye sevdalý düþlerinin üstüne.
Yoksulluðu sen olan sevdalar,
Yokluðuna sýðýnýr.
Bir gece vakti.

Ve tüm kelimeler anlamýný yitirir.
Yitik bir kent olursun.
Kuþlar da konmaz,
Çam kokulu dallarýna.

Gece sarar dört bir tarafýný,
Mevsimler hep kýþta kalýr.
Zambak kokularý terketmiþtir kenti,
Papatya’lar açmaz,
Lale’ler, sümbül’ler,
Ve yasemin’ler,
Birer birer solmuþtur,
Ve özlem vapuru gibi,
Sevdaya tutulmuþsundur,
Bir bulutun,
En körpe yaðmur damlasýnda.

Ýlk güne uyanan güneþ gibi,
Ýlk ayak sesleri,
Kapý gýcýrdamasý,
Ve telaþlý bir kelebek gibi,
Tanýþmak istemiþsindir yaþamla.
Bütün mavilikleri göðsüne baðlar gibi.

Yorgun gözlerden düþmüssündür,
Bir sevdanýn emektarlýðýna.
Hiç durmadan,
Hiç yorulmadan,
Sermiþsindir,
Yüreðini bir korkunun seslerine.
Ve sende bilirsin,
Hiç bir karanlýk, aydýnlanmadan bitmez.
Sen güneþ ýþýnlarýydýn gecemin,
Ben meryem ananýn ülkesiydim.
Yakamoz olup düþtün kollarýma,
Yüreðime yazýlmýþ bir kitap gibi.

Ýbrahim Dalkýlýç
27/06/2015
Sosyal Medyada Paylaşın: