VEFALIM Vefalým Vefa’da otururdu, Vefa kokardý etekleri . Vefadan çok geçerdim ama, vefalýmdan vazgeçemezdim. Ama yýllar rüzgar gibi akarak Vefadan da benden de geçti...
Onun vefatýyla, Bir daha Vefa’dan hiç geçemedim Vefayý da bozayý da çok severdi vefalým Sanki o vefayla bütünleþmiþti Boza da onunla Onsuz bir daha boza da içemedim.. Hep "vefasýz" der diye korktum.. Halit Özdüzen
Sosyal Medyada Paylaşın:
HALOZDUZEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.