RUH İKİZİM BENİM

Önce gözlerin gelir aklýma
Ve uzun uzun ufka bakýþýn
Sonra gözlerinde batan güneþler hatýrlarým.
Sen güneþe bakardýn, ben gözlerine
O batýþlarda iç çekiþin,
bana güneþin bir daha doðmayacaðý korkusu yaþatýrdý.
Hele batan güneþin ardýndan uzun uzun bakakalýþýn
Ufuk çizgisi kalbime saplanýrdý, kan rengi
Yayýndan fýrlayan kirpiklerin,
Zaten paramparça kalbimi yeniden delip delip geçerdi.
Bakakalýrdým gözlerine
Sonra bir dalgýç gibi içine dalýp dalýp kaybolmak isterdim.
Þimdi bana “En çok neremi sevdin ?” diyorsun?
Gözlerini,kaþlarýný, kirpikleri desem
yalan söylemiþ olurum!
Bende daha önce tatmadýðým
binlerce haz olarak yaþýyorsun…
Göz süzüþünü,
Ýç çekiþini,
Gülüþünü ,
Sonsuzla birleþen gönlünü sevdim.
Bazen öfkenden adýmý unutup ,
Sen sen sen diye baþlayan haykýrýþýný da….
Kýsaca tüm duygularýný sevdim.
Daha da önemlisi
Onlara can veren ruhunu sevdim.
Ruh ikizim benim…..

Halit Özdüzen

Sosyal Medyada Paylaşın: