Hey çocuk!
Neden sokaklarda yaþýyorsun?
Bir evin, ebeveynin yok mu senin?
Küçük bir sokak kedisi gibi aç, susuz, biçaresin...
Ayaklarýn da çýplak üstelik.
Elbiselerin ise üþütüyor gecelerini!
Güneþ yetmez ýsýnmaya!
Görüyorsun iþte, sönüyor günbegün;
soluyor yüzü,
benzin soldukça...
Küflü tenekede yakarak sokaklarý, ýsýtamazsýn ayaklarýný,
Kývýlcýmlarýnla doyuramazsýn karanlýðý!
Umudunu yitirme hemen!
Gök yüzünden yýldýzlarý yak sen de!
Yakabiliriz el ele...
Ruhsuz alçaklýklara maþa gibi kullandýrma kendini!
Zorla haydi, zorla kurtuluþu çocuk!
Durma, koþ!
Haydi!
Yalnýzlýðýn yabanýllýðýný býrak sokaklara...
Seni karanlýklarýndan çekip alarak baðrýma basmalýyým.
Benim baðrým pirüpaktýr, berraktýr.
Marazlý gibi durma karþýmda, sokul yanýma, sokul....
Hüzün akýtmasýn gözlerin,
korkmadan gel sevginin anayurduna!
Gel ki,
dostluk seni kucaklasýn.
Öfkelenme kimsesizim diye, hayýr!
Ruhsal rehavetlerden uyandý vurdumduymazlýk,
artýk gözlerin açýk...
Düþsün yýrtýk ceplerindeki eskimiþ kimlik!
Anlasana artýk sefih çýðlýklarýn dönmez diline...
Bu farkýndalýðý görmelisin...
Tamam,
biraz fazla þaþýrmýþsýn,
ama eski kimliðini de kaybettin artýk
arka sokaklarda...