Ufuk çizgisi kadar uzun, Uçsuz bucaksýz kýrlarda Kelebek kovalayan çocuklar kadar mutlu, Þarkýlar söyleyen kuþlar kadar neþeli, Ormanlarýn yeþili kadar Umut doludur aþk!
Ferhat, Þirin’i için daðlarý delmiþ, Kays, Leyla’sý uðruna mecnun, Kerem, Aslý’sý için yanmýþ tutuþmuþ, Kül olmuþ cismi… Yürek, akýlla vedalaþmýþ Ulaþýlmaz aþklarda… Oysa aþk, hiç bitmemiþ!
Güle ulaþmaksa amaç, Dikenleri göze almak gerek… Acýtan düþlerde bile Bazen bir denizin maviliðinde Bazen gözlerde kaybolmak el ele!
Aþký, aþk gibi yaþamýþken yürek dolusu; Ak gülün üzerine düþen Kristal damla gibiydi Usulca býrakýlmýþ düþler…
HARÝKA UFUK ADANA 27.KASIM.2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
harikaufuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.