Su, asýrlardýr aðlar; Orman uzaklaþýr günden güne Dað, arkadýr sahipsizlere… Mezopotamya’da Babil’de Meleklerin kanatlarýnda Yeþerirken umutlar, Sen- ben deðil, zamandýr yaþlanan…
Kaç rüzgâr eskitir kelaynaklar, Direnirler Üstelik kanatlarý kýrýlsa da…
Kýzýla boyalý dudaklardan Dökülen nefret söylemleri, Kan kokusu sinmiþ giysiler al… Putlar paramparça edilmiþ, Balta taþ heykelin elinde duruyor.
Bir yýldýz parlýyor düþlerde Korku salýyor bebekler namerde... Nemrut, güzel olan ne varsa Ýyiden yana Yakýyor her þeyi! Üflüyorum, sönüyor. Harran’da nereye gitsem Balýklý göl oluyor.
HARÝKA UFUK Sosyal Medyada Paylaşın:
harikaufuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.