Bekler misin?

Usuyorum...
Ýcim titriyor...
Kalbime giden her nota sensizligi biraz daha týngýrdatýyor...
Calýyor , cýnlýyor kulagýmda hayalini kurdugum soyleyecegini ve duyacagýmý umdugum nadide sözlerin...
Her biri ozenle secilmis, heyecanin verdigi sacmalikla verecegim cevaplari tasarliyorum aklýmda..
Ama susma ihtimalini dusunuyorum...
Sonra karsimda olusunla yetinmeyi istiyorum...
Gercekten yetinebilirmiyim , sana sarýlmamak icin kendimi olagan gucumle tutacagimi dusunursek...
Bence yetinirim..
Cunku onca ayýn huznunu tek bakýsýn silebilecektir eminim ...
Bilmeyenlere , anlamayanlara , yasamayanlara imkansýz gelir bu aþk..
Görmeden , duymadan sevmek dendigi zaman ...
Olsun , varsýn onlara oyle gelsin...
Ben bunca sensizligin ustune kimsenin lafýna gelecek degilim ve degilizde..
Özlemek diyorlarya , bence bizimki artýk ozlemek falan degil...
Bildigin ölmek..
Nice sarp kayalý kýyýlardan döndük..
Biz birbirimizi ozlemiyor , artýk ölüyoruz..
Sensiz yasamak , tabi buna yasamak denirse derler ...
O zaman bizimkisi ölmek...
Yazýlmýztýr yazgýmýza elbet günümüz..
Ya dünya günü, ya ahiret günü...
Ve elimize verilen tek sey beklemek..
Bekliyoruz o günü...
Beraber ölümümüzü belkide ..
Ama o günü iste..
Sana soruyorum be 15 saniyelik gözlerine doyamadýðým..
Benimle ölümü dahi olsa bekler misin... ❤
Sosyal Medyada Paylaşın: