Baba denince akla ne geliyor bilmemki, O duyguyu tatmayan hissetmeyen bilmez ki. Ben kendimi bileli o günden gülememki, Hiç baba diyemeyen göremeyen bilmez ki.
Yüreðimde bir ukde hep kaldý babasýzým, Tam elli dört yýl oldu hala Ruhumda sýzým. Kolum kanadým kýrýk o yok ya hep yalnýzým, O yüzden hasret çekip özlemeyen bilmezki.
Öksüzlük böyle birþey hem Anadan babadan, Bu garip kopmuþ gitmiþ er ayrýlmýþ yuvadan. Ne bir merhamet görmüþ ne bir sevgi atadan, Babasýz ve atasýz büyümeyen bilmezki.
Kul TÝRYAKÝ ne yazsýn acý anlatýlmýyor, O acý baþkasýyla ölçülüp tartýlmýyor. Alýcýsý yok bir dert kimseye satýlmýyor, O sýzýyý Hissedip yaþamayan bilmezki.
21 haziran 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
kenanhoca_25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.