Gözlerime bak şimdi

Gözlerimin içine bak þimdi
Hüzün deðil gördüðüm
Sevinç bahçelerinden demet demet topladýðým
Ay’ýn nazar kýldýðý, nergislerle süslediðim…
Aþkla suladý yaðmur
Mikail’in kanatlarýndan akarak…
Yürekleri yeþertti ilkin,
Umuttan diriltti bir bir
Kuraklýktan etmesin diye þikayet,
Aktýlar gözlerimden, ilahi aþka meftun ilmik ilmik…
Sýðmadým kalbinden baþka mekana…
O yüzden ona güneþ misali doðdum.
Mevla’mýn ünsiyeti ile göðerdim, açtým…
Çatlatarak topraðý köklerimi sürüdüm.
Öldüm sandýlar beni, oysa yeniden doðdum.
Aþk ellerimden tuttu, medet istedim Pir’den…
Gönlümün göðündeki kara bulutlar gitti.
Sýzlanýrken kesretin kasvetinden benliðim…
Bana teselli verdi, sarmaladý hiçliðim…
Gözlerime bak þimdi hüzün deðil gördüðün…
Ýksiriyle nurlanmýþ þehadet özleminin…
Yere fýrladýðýnda parmaklarým, kirpiðim…
Cennet bahçelerini görmekteyim, þehidim!
Kanýmýn suladýðý toprak þerefyab bugün,
Der ki özgür olacak emin ol sen Kudüs’üm…
Ayþe Ciplioðlu Kaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: