Hay Aksi Şeytan

Vakitlerden bir sabahtý
yeni uyanmýþ olmalýydý.
Sesi titriyordu az biraz.
Ah benim bir gýcýmýk kadýným!
Seninle, dedi, konuþmalýyýz mutlaka.
Ne sorgu ne sual,
ne merak ne bir heyecan,
hayhay efendimiz dedim.
Mutlu bir havadisi olmalýydý.


Azdan az çoktan çok,
bir iki gün geçti aradan
aradý hiç beklenmedik
geç bir saatinde gecenin.
Sesinin telleri gülüyordu adeta.
Seninle, dedi, acilen hemde...
hay aksi þeytan!


Dur, dedim, dur hele efendimiz,
soluklan hele sen,
dinle bir yol sustuklarýmý!
Sustu, kulak kesti pür dikkat!
Seviyorum seni, dedim,
Seviyorum efendimiz!
Ne gündüz ne gece,
molasý yook, kederi çook
aahh o dudaklarýn, o dudaklarýn,
diþ izlerini gizler dudaklarýn...


Sustu
kesildi sesinin ardý.
Usulca kapattý telefonu.
Huzurluydum, yaslandým ardýma,
yerindeydi þimdi kafamýn tasý!
Avanak bir gülümseme aldý vurdu...
Ürperdim!


Hey gidi efendimiz hey!
Hey gidi bir gýcýmýk kadýným!
Rüzgar misali yelkene vurmak yüreði,
kapýlmak dalgalara, köpürmek sevda kasýrgalarýnda...
Hoþtur bilirim, hoþtur gürül gürül sevdalanmak...
Yalnýz, hiç de hoþ deðildir,
bir ulu denize sevdalandým, diyecek olmak,
diyecek olmak, senden vurgun yemiþ bir denizciye...
Sosyal Medyada Paylaşın: