BABALAR GÜNÜ ŞİİRLERİM

BABALAR GÜNÜ!

Babalar günü,
Babam aklýma geliyor,
Kahýr, yokluk, sýkýntý.....
Ýþte babamýn hayatý.
Rahat edemedi, gülemedi,
Çocuklarýnýn gününü göremedi,
Evimize gelip, bir köþeye oturup,
Huzur içinde, doya doya,
Onu aðýrlayamadýk,
Çünkü küçüktük,
Bir þey yapamazdýk,
Aðýrlayamazdýk,
Okuyorduk, iþimiz yoktu,
Eþimiz, evimiz, yuvamýz yoktu...
Her babalar gününde yüreðime hançer sokulur,
Ýçim kan aðlar,
Gözlerim dolar,
Babam, babam, çileli babam,
Dünyanýn derdini yüklenen babam..
Babalar gününde herkes,
Babasýna bir þeyler alýyor,
Benim elim boþ, kime ne alayým?
Babam yok ki boynuna dolanayým..
Mezarýna çiçek koysam, yararý olur mu?
Mezarý da kayýp ne yapayým..
En iyisi gidip dua edeyim,
Göz yaþlarýmý orada akýtayým,
Bir fatiha, bir hatim okutayým...


Babalar Günüymüþ Bugün!

Bunca zaman oldu hala özlemin bitmedi!
Nerdesin, nasýlsýn? Rahatýn orda iyi mi?
Babasýzlýk zor geliyor bana!
Hani bana çocukken; “evladým” derdin ya,
Özledim o sözlerini senin!
Bir kere rüyama girsen, bir kere yüzünü görsem,
Bugün babalar günüymüþ! Ne yapayým!
Babasýz babalar günü mü olur?
Yaþ ne olursa olsun “baba” baþka bir duygu!
Allah’ýn sevgili kulusun bilirim ama seni çok özledim!
Sen gittiðinde çocuktum, öðrenciydim, çalýþmýyordum,
Sana bir mezar bile yaptýramadým baba!
Hakkýný helal et olur mu?
Baba hakký ödenmez, baba hakký kutsal!
Babalar baþ tacý, babalar aile direði!
Ahlaký senden öðrendim, bizlere kýlavuzdun,
Bana örnektin, aileye rehberdin!
Herkes; “baba” dedikçe burnum sýzlýyor baba!
Yaþým bu kadar oldu ama olsun yine babaya muhtacým.
Huzurevlerine gidenler bilir babalarýn ne çektiðini,
Babadan mahrum kalanlar anlar, babasýzlýðýn ne anlama geldiðini!


BABAM!
Yaþ ne olursa olsun,
Yeter ki babam olsun...
Bir köþede otursa da,
Hiç konuþmayýp baksa da,
Nefesi yeter insana.
Yüzlerine bakmak ibadet,
Hizmetlerine koþmak ibadet...
Büyüklere saygý dinin gereði,
Anne, baba evin direði,
Yokluklarý burkar yüreði,
Babasýzlýk kahýr insana....
Babam küçükken öldü,
Annem de ayný...
Öksüzlük, yetimlik ayrý bir kaygý.
Hala alýþamadým yokluklarýna,
Yaþlansam da, dede olsam da..
“Babacýðým” “Anneciðim” diyemiyorum,
Nazlanýp, kýzýp, gülemiyorum.
Anne, baba kadar kimseyi sevemiyorum.....
Bir baba kokusu, bir anne sevgisi,
Dünyalarý verirdim kalsaydý birisi...

Sosyal Medyada Paylaşın: